Valeriana officinalis (radix)

Kończy się sierpień i powoli wracam do pisania blogowych listów o roślinach. Mam kilka bardzo interesujących doswiadczeń, a w Biotopie przybyło nam kilka bardzo ciekawych istot… od wczoraj obserwuje przepiękną ćmę (ale lata także w dzień) o intrygującej nazwie: krasopani hera, dwa dni pod rząd odwiedzał nas (na pewnej wysokości rzecz jasna) klasyczny orzeł przedni, a po sporych opadach w moim ryżowym mini poletku pojawił się kumak górski! Mieliśmy ulewne deszcze, grad i wiele dni po 35-38 stopni C przez pół dnia… górska permakultura się całkiem dobrze wybroniła!
Wiele się dzieje w zielarstwie i ziołolecznictwie, a na FB wydaje się być już wielki ścisk i kolejne fantastyczne ziołowe odkrycia gonią kolejne fantastyczne odkrycia… dziesiątki zielarzy/zielarek spotyka się i rwie, kopie, wyciska i „odkrywa”… co za piękny świat nas czeka, tyle umiejętności, retort i specyfików. Wyszliśmy już nawet poza mydła! Ba, poza kremy na lanolinie! Nie wszystko też zalewa się spirytusem, chociaż ta ścieżka trzyma się mocno.
Pomyślałem, że może i ja coś Wam pokaże, ale tak klasycznie bardziej, powściągliwiej, uspokajająco i bez odkryć… Foty z Biotopu pokażą Wam najlepiej jak wiele pracy potrzeba do sprawnego pozyskania i wysuszenia korzeni kozłka lekarskiego Valeriana officinalis.
Ta roślina to pewnego rodzaju kanon i klasyka, obecnie lekko zapomniana w powodzi „nowinek” 🙂 a warta jest zainteresowania i stosowania w swoim życiu. Jak to bywa z dawno poznanymi roślinami, dobrze opisuje jej moce sama nazwa – valeriana jest od mocnego, twardego zdrowia. Opisy i zastosowania znajdziecie tam gdzie Wam łatwiej będzie czytać. Zielarstwo staje się bardzo ideologiczne w Polsce więc korzystajcie z własnych, ulubionych źrodeł, a to od guru zielarstwa wszelakiego, a to od guru dzikich roślin jadalnych, a to od tych co kiszą wszystko co wpadnie w rece, a to od słowiańskiej tożsamości … co komu w duszy gra, bo to bez znaczenia gdyż roślina pozostaje stale ta sama.
Powolutku uprawiałem (przez dwa lata) obok siebie kozłka „uogrodowionego” na tle wielu kęp dzikich kozłków jakie rosną w Biotopie, bo chcą, a ja im nie przeszkadzam. W jesieni zeszłego roku wykopałem kilka dzikich roślin w kilku miejscach Zamagurza i to dało mi do myślenia. w tym roku, po dwóch latach uprawy udokumentowałem zbiór korzeni w ogrodzie. Fot jest więcej i wiele ciekawych obserwacji i wniosków zostawiam do mojej nowej książki… także o walorach zapachowych kwiatów i korzeni… ale teraz cieszmy się kozłkiem i jego korzeniami czyli surowcem zielarskim – radix valeriana officinalis.