Nisze i wiosenne sadzenie drzew
Permakultura wykorzystuje naturalną (lub stworzoną przez człowieka) mozaikę nisz ekologicznych, mikrośrodowisk i siedlisk. Możemy je zidentyfikować oraz postarać się, by nam nie szkodziły i przynosiły profity w postaci wzmocnienia trwałości środowiska i jego użytecznych dla nas elementów. Na górnych fotografiach widać, jak małe przebudowanie stodoły odsłoniło doskonałe miejsce do uprawy roślin na grzędzie zbudowanej na zmurszałym drewnie i sianie oraz organicznych odpadach. Kilka małych źródeł wody ujętych w prosty system retencji stwarza warunki dla bytowania i rozwoju płazów (kumak górski, salamandra, ropucha, żaba trawna i być może żaba moczarowa) poprzez zapewnienie małych zbiorników z otwartą taflą wody, a do tego umożliwia darmowe zasilanie wodą planowanej uprawy kilku gatunków roślin dyniowatych. Aby ustabilizować nieco źródlisko obsadziliśmy je brzozami – brodawkowatą i Maximowicza oraz świdośliwą Lamarcka. Tak wykorzystujemy zastane zasoby bez drastycznego zmieniania środowiska. Identyfikacja nisz i mikrosiedlisk jest bardzo kształcącym doświadczeniem i mamy ich już kilka na naszym, niewielkim obszarze. Góry są zdecydowanie najbardziej interesującym miejscem dla pracy z permakulturą! 🙂
Podczas dwóch dni pięknej, słonecznej pogody posadziliśmy we dwoje 20 sztuk derenia jadalnego, 100 sztuk brzozy brodawkowatej, 10 sztuk brzozy Maximowicza, 10 sztuk rokitnika, 10 sztuk świdośliwy Lamarcka oraz 2 kg bulw topinamburu (białego)… Bardzo pozytywne doświadczenie sadzenia drzew, krzewów i innych roślin przyniosło nam wiele radości! Do tego przesadziliśmy do sporej donicy małą araukarię, która przetrwała mrok i mrozy zimy w Lechnicy… 🙂 Naszej pierwszej zimy, jaką udało się przetrwać bez strat w postaci pękniętych rur itp. uszkodzeń.