Wężydło z Sycylii

Są takie rośliny, które intrygują i zadziwiają swoją formą, miejscem występowania i powodują, że myślimy o nich jak o depozytariuszach trudnej do sprecyzowania tajemnicy. Z pewnością jest tak w przypadku wężydła z rodziny obrazkowatych, które jest bliskie tajemniczej Voodoo Lily Dracunculus vulgaris z Bałkanów, jest od tamtej rośliny znacznie mniejsze.

Na stromych stokach spieczonych słońcem gór na Sycylii wyrasta z ziemi wężydło i jest to miejscowa odmiana o łacińskiej nazwie Biarum tenuifolium subsp. abbreviatum. Roślina ta i jej wielu krewniaków wchodzi w skład unikalnego zbiorowiska roślinności twardolistnej. Zbiorowiska tego typu można odnaleźć jedynie w pięciu obszarach na świecie: śródziemnomorskim, w części Australii, na południu Afryki (tam nazywa się fynbos i bywa rozpatrywany oddzielnie) oraz w części Chile w formacji mattoral i w części Kaliforni. W jakimś, dość pokrętnym (a jednak!) sensie, wężydło przypomina mi biologią naszego zimowita, bo wszystko co najistotniejsze skrywa pod ziemią.

W strefie śródziemnomorskiej jesień jest całkiem dobrą porą roku dla poszukiwań botanicznych i wężydło, jej bliscy krewni – obrazki włoskiej Arum italicum, psianka Linneusza Solanum sodomeum, a także Ona – mandragora jesienna Mandragora autumnalis jest w pełni rozwoju lub owocowania jesienią. Więcej o botanice Sycylii znajdziecie w relacji (2 części) jaką znajdziecie z wyprawy w 2015 roku: https://etnobotanicznie.pl/2015/10/18/sycylia-druga-czesc-etnobotanicznego-sprawozdania/ Dlatego też będę przez jakiś czas publikował krótkie posty o interesujących roślinach jakie w 2017 udało się spotkać na nieco dłuższym szlaku od poludniowej części Kalabrii do południowej części Sycylii.